Tuesday, January 6, 2009

من یک مهاجرم

... و لا جرم همواره غریبه ,غریبه در سرزمینی که از ان آمده ام ,سرزمینی که در آن هستم و سرزمینی که به آن خواهم رفت . من یک غریبه ام و چون غریبگان به هر سرزمینی که قدم می نهم زشتی ها و زیبایی هایش را به وضوح می بینم بدون هیچ توهمی , بدون هیچ تعصبی .

من یک مهاجرم و لا جرم پایبند هیچ کجا عادت کرده ام به تعلق نداشتن به هیچ چیز,به هیچ کجا به هیچ کس .

من یک مهاجرم و لا جرم همواره دل کنده , عادت کرده ام به جا گذاشتن و جاگذاشته شدن . از جا گذاشتن هیچ کس و هیچ چیز نمی هراسم چرا که نخستین بار عزیزترین هایم را یک باره در وطن جاگذاشته ام .

همواره گریزانم , گریزان از هر آنچه که خاطرم را آزرده کند خوب می دانم که برای هیچ چیز هیچ کجا و هیچ کس مبارزه نخواهم کرد می دانم که راه حل نهایی ام درتنگناهای زندگی همواره رفتن خواهد بود نه ماندن .

من یک مهاجرم و لاجرم همواره منعطف خوب می دانم به هر کجا که روم باید بپذیرم انبوه چیزهائی را که از آن من نیست و تغییر تمام آنچه را که از آن من است حتی تغییر خود

عادت کرده ام به نفهمیدن و فهمیده نشدن خوب می دانم هر کجا که باشم و هر چه که تلاش کنم چون ریشه ام در آنجا نیست بسیاری چیزها را نخواهم فهمید و سایرین هم من را حال و زبانم را گذشته و آینده ام را و دغدغه های هر روزه ام را نخواهند فهمید .

عادت کرده ام به توضیح آن چه که هستم آن چه که بودم و آن جا که از آن آمده ام در برابر چشمان حیرت زده سایرین . عادت کرده ام به توضیح آن چه که چرا آمده ام چرا نماندم و چرا بازنخواهم گشت

من یک مهاجرم و لاجرم همواره متفاوت عادت کرده ام به تفاوت داشتن با همگان و یافتن کمترین شباهت ها در بیشمار تفاوت ها .به ثانویه بودن و اولویت نداشتن و مقایسه همه چیز با جائی که روزی خاک من بود

من یک مهاجرم و لاجرم همواره در حسرت در حسرت آنچه که آسان از دست داده ام. من یک ایرانی ام که عادت کرده ام به غریبه گی، دلتنگی، حسرت، ترس تنهائی، بی تفاوتی و بی ریشگی، دل کندگی و دل زدگی . اما هر چه تقلا می کنم عادت نمی کنم به بی وطنی به نیندیشیدین به جائی که همه چیز آن روزی از آن من بود وهمه چیز من از آن او به نیندیشیدن به هر آنچه که می توانستم در حضور او داشته باشم نه در غیاب او .

آری من یک ایرانیم و همواره می اندیشم به آنچه که در نبود من و هزاران من دیگر بر خانه ام می گذرد و خواهد گذشت .